Opcje wyszukiwania
Podstawy Media Warto wiedzieć Badania i publikacje Statystyka Polityka pieniężna €uro Płatności i rynki Praca
Podpowiedzi
Kolejność

Kto jest właścicielem EBC?

30 stycznia 2020

EBC jest wspólną własnością banków centralnych wszystkich krajów Unii Europejskiej. Są one jakby jego udziałowcami, bo każdy z nich ma udział w kapitale EBC. Innymi słowy, każdy wniósł do EBC pewną sumę pieniędzy. Mając w ten sposób zapewniony kapitał, EBC może realizować swój główny cel, jakim jest utrzymywanie stabilnego poziomu cen w strefie euro.

Banki centralne są jedynymi właścicielami EBC – nie ma on żadnych udziałowców prywatnych. Dzięki temu, między innymi, nie musi się kierować niczyim prywatnym interesem, co mogłoby naruszyć jego niezależność.

Jaką kwotę wnoszą poszczególne banki centralne?

To zależy od liczby ludności i wielkości gospodarki danego kraju w relacji do całej Unii. Na podstawie tych czynników jest wyznaczany „klucz kapitałowy”, według którego oblicza się, ile dokładnie musi wpłacić każdy z krajowych banków centralnych.

null

Niektóre kraje płacą więcej niż inne, ale to nie znaczy, że mają więcej do powiedzenia w sprawie decyzji podejmowanych przez EBC. Wpłacana kwota jest po prostu proporcjonalna do wielkości kraju. Wszystkie kraje, których walutą jest euro, są reprezentowane w Radzie Prezesów EBC. Prezesi banków centralnych tych krajów mogą się zawsze wypowiadać na posiedzeniach Rady, zaś podczas głosowań stosuje się system rotacyjny, w którym prawo głosu przysługuje im na zmianę.

Jedynie kraje strefy euro muszą wpłacać pełną kwotę wynikającą z zastosowania klucza kapitałowego. Natomiast kraje, które wciąż mają własną walutę, wpłacają tylko ułamek tej kwoty, a dokładnie – 3,75%. Wynika to stąd, że jako uczestnicy Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC) one także biorą udział w niektórych procesach decyzyjnych EBC.

Zatem każdy bank centralny płaci inną kwotę. Czy jest ona stała czy zmienna?

Ta kwota może się zmieniać. Aktualizujemy klucz kapitałowy – a więc i wysokość wkładów poszczególnych banków – regularnie co pięć lat, a także za każdym razem, kiedy zmienia się liczba państw członkowskich Unii Europejskiej.

W ten sposób uwzględniamy zmiany, jakie zaszły w liczbie ludności lub w wielkości gospodarek poszczególnych krajów – zarówno w porównaniu z wcześniejszym stanem, jak i w relacji do reszty Unii.