1)

Banki centralne systemów zewnętrznych zapewniają dostarczenie przez systemy zewnętrzne, z którymi zawarły porozumienia dwustronne, listy banków rozrachunkowych zawierającej informacje dotyczące rachunków w PM tych banków rozrachunkowych, którą bank centralny systemu zewnętrznego przechowuje w module (zarządzania) danymi statycznymi SSP. Każdy system zewnętrzny ma dostęp do listy swoich banków rozrachunkowych za pośrednictwem ICM.

2)

Banki centralne systemów zewnętrznych zapewniają niezwłoczne informowanie ich przez systemy zewnętrzne, z którymi zawarły porozumienia dwustronne, o wszelkich zmianach dotyczących listy banków rozrachunkowych. Banki centralne systemów zewnętrznych informują o takich zmianach odpowiedni rozrachunkowy bank centralny za pomocą komunikatu ICM.

3)

Banki centralne systemów zewnętrznych zapewniają zbieranie przez systemy zewnętrzne, z którymi zawarły porozumienia dwustronne, od ich banków rozrachunkowych upoważnień do obciążania i innych odpowiednich dokumentów oraz przekazywanie ich bankowi centralnemu systemu zewnętrznego. Dokumenty sporządza się w języku angielskim lub w języku lub językach narodowych danego banku centralnego systemu zewnętrznego. Jeżeli język lub języki narodowe banku centralnego systemu zewnętrznego nie są językami rozrachunkowego banku centralnego, niezbędne dokumenty sporządza się wyłącznie w języku angielskim albo zarówno w języku angielskim, jak i w języku lub językach narodowych banku centralnego systemu zewnętrznego. W przypadku systemów zewnętrznych dokonujących rozrachunku za pośrednictwem TARGET2-ECB, dokumenty sporządza się w języku angielskim.

4)

Jeżeli dany bank rozrachunkowy jest uczestnikiem systemu będącego komponentem TARGET2 odpowiedniego banku centralnego systemu zewnętrznego, bank centralny systemu zewnętrznego weryfikuje ważność upoważnienia do obciążania udzielonego przez ten bank rozrachunkowy oraz dokonuje niezbędnych wpisów w module (zarządzania) danymi statycznymi. Jeżeli dany bank rozrachunkowy nie jest uczestnikiem systemu będącego komponentem TARGET2 odpowiedniego banku centralnego systemu zewnętrznego, bank centralny systemu zewnętrznego przekazuje upoważnienie do obciążania (lub, w razie odpowiedniego uzgodnienia pomiędzy bankiem centralnym systemu zewnętrznego a rozrachunkowym bankiem centralnym, jego elektroniczną kopię) odpowiednim rozrachunkowym bankom centralnym celem zweryfikowania jego ważności. Rozrachunkowe banki centralne dokonują takiej weryfikacji i informują o jej wyniku odpowiedni bank centralny systemu zewnętrznego w ciągu pięciu dni operacyjnych od otrzymania wniosku w tej sprawie. Po dokonaniu weryfikacji bank centralny systemu zewnętrznego aktualizuje listę banków rozrachunkowych w ICM.

5)

Weryfikacja przeprowadzana przez bank centralny systemu zewnętrznego nie zwalnia systemu zewnętrznego z odpowiedzialności za ograniczenie instrukcji płatniczych do listy banków rozrachunkowych, o której mowa w ppkt 1.

6)

Bank centralny systemu zewnętrznego i rozrachunkowy bank centralny wymieniają między sobą informacje dotyczące wszelkich istotnych zdarzeń podczas przeprowadzania rozrachunku, jeżeli funkcji tych nie pełni ten sam podmiot.

7)

Banki centralne systemów zewnętrznych zapewniają dostarczanie przez systemy zewnętrzne, z którymi zawarły porozumienia dwustronne, nazw i kodów BIC systemów zewnętrznych, z którymi zamierzają one realizować rozrachunek międzysystemowy, a także dat, od których poczynając rozrachunek międzysystemowy z danym systemem zewnętrznym powinien rozpocząć się lub zakończyć. Informacje te zapisuje się w module (zarządzania) danymi statycznymi.

1)

Instrukcje płatnicze składane przez system zewnętrzny za pośrednictwem interfejsu ASI mają formę komunikatów XML.

2)

Wszystkie instrukcje płatnicze składane przez system zewnętrzny za pośrednictwem interfejsu ASI uważa się za płatności o priorytecie »bardzo pilne«, a ich rozrachunek realizowany jest zgodnie z załącznikiem II.

3)

Instrukcję płatniczą uważa się za przyjętą, jeżeli:

1)

Instrukcje uznaniowe uważa się za wprowadzone do odpowiedniego systemu będącego komponentem TARGET2 w momencie ich przyjęcia przez bank centralny systemu zewnętrznego i z tą chwilą stają się nieodwołalne. Instrukcje obciążeniowe uważa się za wprowadzone do odpowiedniego systemu będącego komponentem TARGET2 w momencie ich przyjęcia przez rozrachunkowy bank centralny i z tą chwilą stają się nieodwołalne.

2)

Stosowanie postanowień ppkt 1 nie uchybia regulaminom systemów zewnętrznych przewidującym jako chwilę wprowadzenia poleceń przelewu do systemu lub chwilę nieodwołalności zlecenia moment wcześniejszy niż chwila wprowadzenia odpowiedniej instrukcji płatniczej do odpowiedniego systemu będącego komponentem TARGET2.

1)

Jeżeli system zewnętrzny zwraca się o zastosowanie procedury rozrachunkowej, odpowiedni bank centralny systemu zewnętrznego oferuje jedną lub większą liczbę procedur rozrachunkowych określonych poniżej:

2)

Obecnie nie oferuje się procedury rozrachunkowej 1 (przekazanie płynności).

3)

Rozrachunkowe banki centralne prowadzą obsługę rozrachunku instrukcji płatniczych systemów zewnętrznych zgodnie z wyborem procedur rozrachunkowych, o których mowa w ppkt 1, między innymi poprzez rozrachunek instrukcji płatniczych na rachunkach w PM lub subkontach banków rozrachunkowych.

4)

Dalsze szczegóły dotyczące procedur rozrachunkowych wskazanych w ppkt 1 zawarte są w pkt 10–14.

1)

Oprócz rachunków w PM do obsługi procedur rozrachunkowych, o których mowa w pkt 6 ppkt 1, banki centralne systemów zewnętrznych, systemy zewnętrzne oraz banki rozrachunkowe mogą otwierać w PM i wykorzystywać następujące rodzaje rachunków:

2)

Bank centralny systemu zewnętrznego oferujący procedury rozrachunkowe 4, 5 lub 6 dla modeli interfejsowych, otwiera w swoim systemie będącym komponentem TARGET2 rachunek techniczny dla odpowiednich systemów zewnętrznych. Rachunki takie mogą być oferowane opcjonalnie w ramach procedur rozrachunkowych 2 i 3. Dla procedur rozrachunkowych 4 i 5 otwiera się odrębne rachunki techniczne. W przypadku procedur rozrachunkowych 3, 4, 5 lub 6 dla modeli interfejsowych saldo na rachunkach technicznych na koniec odpowiedniego procesu rozrachunku systemów zewnętrznych wynosi zero lub jest dodatnie, a na koniec dnia – wynosi zero. Rachunki techniczne identyfikuje się przy pomocy kodu BIC systemu zewnętrznego lub kodu BIC banku centralnego systemu zewnętrznego.

3)

Bank centralny systemu zewnętrznego oferujący procedurę rozrachunkową 6 – model w czasie rzeczywistym otwiera w swoim systemie będącym komponentem TARGET2 rachunki techniczne. Saldo na rachunkach technicznych dla procedury rozrachunkowej 6 – model w czasie rzeczywistym może w czasie dnia wynosić zero lub być dodatnie oraz może do następnego dnia roboczego być dodatnie. Dodatnie saldo na rachunku pozostające do kolejnego dnia roboczego podlega zasadom w zakresie oprocentowania mającym zastosowanie do środków gwarancyjnych zgodnie z art. 11 niniejszych wytycznych.

4)

Bank centralny systemu zewnętrznego oferujący procedury rozrachunkowe 4 lub 5 może otwierać w swoim systemie będącym komponentem TARGET2 rachunki funduszu gwarancyjnego dla systemów zewnętrznych. Salda tych rachunków wykorzystuje się do rozrachunku instrukcji płatniczych systemów zewnętrznych w przypadku braku dostępnej płynności na rachunku w PM banku rozrachunkowego. Posiadaczami rachunków funduszu gwarancyjnego mogą być banki centralne systemów zewnętrznych, systemy zewnętrzne oraz gwaranci. Rachunki funduszu gwarancyjnego identyfikuje się przy pomocy kodu BIC odpowiedniego posiadacza rachunku.

5)

Jeżeli procedura rozrachunkowa 6 jest oferowana przez bank centralny systemu zewnętrznego dla modeli interfejsowych, rozrachunkowe banki centralne otwierają w swoich systemach będących komponentami TARGET2 dla banków rozrachunkowych jedno lub większą liczbę subkont, do wykorzystywania przy dedykowaniu płynności, oraz – jeżeli ma zastosowanie – przy rozrachunku międzysystemowym. Subkonta identyfikuje się za pomocą kodu BIC rachunku w PM, do którego się one odnoszą, oraz numeru rachunku określonego dla danego subkonta. Numer rachunku składa się z kodu kraju oraz z nie więcej niż 32 znaków (w zależności od obowiązującej w danym kraju struktury rachunków bankowych).

6)

Rachunków, o których mowa w ppkt 1 lit. a)–c), nie zamieszcza się w TARGET2 directory. Na wniosek posiadacza rachunku w PM posiadaczowi rachunku mogą być przekazywane na koniec każdego dnia operacyjnego odpowiednie wyciągi (komunikat MT940 i MT950) dla wszystkich wymienionych rodzajów rachunków.

7)

Szczegółowe zasady otwierania rachunków, o których mowa w niniejszym punkcie, oraz ich wykorzystywania do obsługi procedur rozrachunkowych mogą zostać dookreślone przez porozumienia dwustronne między systemami zewnętrznymi a bankami centralnymi systemów zewnętrznych.

1)

Banki centralne systemów zewnętrznych i rozrachunkowe banki centralne oferujące procedurę rozrachunkową 2 obsługują rozrachunek pieniężnej części transakcji systemu zewnętrznego, prowadząc rozrachunek instrukcji płatniczych składanych przez system zewnętrzny w sposób indywidualny, bez łączenia w pakiety. Jeżeli instrukcja płatnicza obciążenia rachunku w PM banku rozrachunkowego z pozycją krótką zostaje umieszczona w kolejce zleceń oczekujących na zasadach określonych w załączniku II, rozrachunkowy bank centralny informuje o tym ten bank rozrachunkowy za pomocą komunikatu ICM.

2)

Procedura rozrachunkowa 2 może także być oferowana systemowi zewnętrznemu do rozrachunku sald wielostronnych, przy czym bank centralny systemu zewnętrznego otwiera dla takiego systemu zewnętrznego rachunek techniczny. Ponadto bank centralny systemu zewnętrznego nie oferuje systemowi zewnętrznemu usługi odpowiedniego zarządzania kolejnością płatności przychodzących i wychodzących, która może być wymagana przy takim rozrachunku wielostronnym. Odpowiedzialność za niezbędne określanie kolejności ponosi we własnym zakresie system zewnętrzny.

3)

Bank centralny systemu zewnętrznego może oferować rozrachunek instrukcji płatniczych w pewnych ramach czasowych ustalanych przez system zewnętrzny zgodnie z pkt 15 ppkt 2 i 3.

4)

Banki rozrachunkowe i systemy zewnętrzne mają dostęp do informacji za pośrednictwem ICM. Systemy zewnętrzne są powiadamiane komunikatem w ICM o dokonaniu rozrachunku albo jego niedojściu do skutku. Jeżeli zgłoszą one takie żądanie, banki rozrachunkowe mające dostęp do TARGET2 za pośrednictwem dostawcy usług sieciowych TARGET2 są powiadamiane o skutecznym dokonaniu rozrachunku za pomocą komunikatu SWIFT MT 900 albo MT 910. Posiadacze rachunku w PM korzystający z dostępu przez internet są powiadamiani komunikatem w ICM.

1)

Banki centralne systemów zewnętrznych i rozrachunkowe banki centralne oferujące procedurę rozrachunkową 3 obsługują rozrachunek pieniężnej części transakcji systemu zewnętrznego, prowadząc rozrachunek instrukcji płatniczych składanych przez system zewnętrzny w pakietach. Jeżeli instrukcja płatnicza obciążenia rachunku w PM banku rozrachunkowego z pozycją krótką zostaje umieszczona w kolejce zleceń oczekujących na zasadach określonych w załączniku II, rozrachunkowy bank centralny informuje o tym ten bank rozrachunkowy za pomocą komunikatu ICM.

2)

Procedura rozrachunkowa 3 może także być oferowana systemowi zewnętrznemu do rozrachunku sald wielostronnych. Punkt 10 ppkt 2 stosuje się odpowiednio, z uwzględnieniem następujących postanowień:

3)

W przypadku niedojścia do skutku rozrachunku wielostronnego (przykładowo z uwagi na nieskuteczność wszystkich pobrań środków z rachunków banków rozrachunkowych z pozycją krótką) system zewnętrzny składa instrukcje płatnicze w celu odwrócenia skutków transakcji obciążeniowych, których rozrachunek został już dokonany.

4)

Banki centralne systemów zewnętrznych mogą oferować:

5)

Banki rozrachunkowe i systemy zewnętrzne mają dostęp do informacji za pośrednictwem ICM. Systemy zewnętrzne są powiadamiane o dokonaniu rozrachunku albo jego niedojściu do skutku w oparciu o wybraną opcję – zawiadomienie pojedyncze lub globalne. Jeżeli banki rozrachunkowe zgłoszą takie żądanie, powiadamia się je o skutecznym dokonaniu rozrachunku za pomocą komunikatu SWIFT MT 900 albo MT 910. Posiadacze rachunku w PM korzystający z dostępu przez internet są powiadamiani komunikatem w ICM.

1)

Banki centralne systemów zewnętrznych i rozrachunkowe banki centralne oferujące procedurę rozrachunkową 4 obsługują rozrachunek wielostronnych sald gotówkowych transakcji systemu zewnętrznego prowadząc rozrachunek instrukcji płatniczych składanych przez system zewnętrzny w pakietach. Banki centralne systemów zewnętrznych otwierają dla takiego systemu zewnętrznego specjalne rachunki techniczne.

2)

Banki centralne systemów zewnętrznych i rozrachunkowe banki centralne zapewniają wymaganą kolejność instrukcji płatniczych. Uznania rachunków mogą nastąpić dopiero po skutecznym dokonaniu wszystkich obciążeń. Instrukcje płatnicze: a) obciążenia rachunków banków rozrachunkowych z pozycją krótką i uznania rachunku technicznego systemu zewnętrznego; oraz b) uznania rachunków banków rozrachunkowych z pozycją długą i obciążenia rachunku technicznego systemu zewnętrznego są składane w jednym pliku.

3)

Instrukcje płatnicze obciążenia rachunków w PM banków rozrachunkowych z pozycją krótką i uznanie rachunku technicznego systemu zewnętrznego podlegają rozrachunkowi w pierwszej kolejności; dopiero po rozrachunku wszystkich takich instrukcji płatniczych (przy ewentualnym zasileniu rachunku technicznego przez mechanizm funduszu gwarancyjnego) uznaje się rachunki w PM banków rozrachunkowych z pozycją długą.

4)

Jeżeli instrukcja płatnicza obciążenia rachunku w PM banku rozrachunkowego z pozycją krótką zostaje umieszczona w kolejce zleceń oczekujących na zasadach określonych w załączniku II, rozrachunkowe banki centralne informują o tym ten bank rozrachunkowy za pomocą komunikatu ICM.

5)

Jeżeli środki banku rozrachunkowego z pozycją krótką na jego rachunku w PM są niewystarczające, bank centralny systemu zewnętrznego uruchamia mechanizm funduszu gwarancyjnego, o ile przewiduje to dwustronne porozumienie między bankiem centralnym systemu zewnętrznego a systemem zewnętrznym.

6)

Przy braku mechanizmu funduszu gwarancyjnego, w razie niedojścia do skutku całego rozrachunku uważa się, że banki centralne systemów zewnętrznych i rozrachunkowe banki centralne otrzymały polecenie zwrócenia wszystkich instrukcji płatniczych w pliku i są one obowiązane do odwrócenia skutków już rozliczonych instrukcji płatniczych.

7)

Banki centralne systemów zewnętrznych informują banki rozrachunkowe o niedojściu rozrachunku do skutku za pomocą komunikatu ICM.

8)

Banki centralne systemów zewnętrznych mogą oferować:

9)

Banki rozrachunkowe i systemy zewnętrzne mają dostęp do informacji za pośrednictwem ICM. Systemy zewnętrzne są powiadamiane o dokonaniu rozrachunku albo jego niedojściu do skutku. Jeżeli banki rozrachunkowe zgłoszą takie żądanie, powiadamia się je o skutecznym dokonaniu rozrachunku za pomocą komunikatu SWIFT MT 900 albo MT 910. Posiadacze rachunku w PM korzystający z dostępu przez internet są powiadamiani komunikatem w ICM.

1)

Banki centralne systemów zewnętrznych i rozrachunkowe banki centralne oferujące procedurę rozrachunkową 5 obsługują rozrachunek wielostronnych sald pieniężnych transakcji systemu zewnętrznego, prowadząc rozrachunek instrukcji płatniczych składanych przez system zewnętrzny. W rozrachunku odpowiednich instrukcji płatniczych stosuje się algorytm 4 (zob. dodatek I do załącznika II). W przeciwieństwie do procedury rozrachunkowej 4, procedura rozrachunkowa 5 działa na zasadzie »wszystko albo nic«. W procedurze tej obciążanie rachunków w PM banków rozrachunkowych z pozycją krótką i uznawanie rachunków w PM banków rozrachunkowych z pozycją długą następuje równocześnie (a nie w etapach, jak w procedurze rozrachunkowej 4). Punkt 12 stosuje się odpowiednio z uwzględnieniem następującego postanowienia: w razie niemożności dokonania rozrachunku jednej lub większej liczby instrukcji płatniczych wszystkie instrukcje płatnicze umieszcza się w kolejce zleceń oczekujących i powtarza się algorytm 4, zgodnie z opisem w pkt 16 ppkt 1, w celu dokonania rozrachunku oczekujących w kolejce instrukcji płatniczych systemów zewnętrznych.

2)

Banki centralne systemów zewnętrznych mogą oferować:

3)

Banki rozrachunkowe i systemy zewnętrzne mają dostęp do informacji za pośrednictwem ICM. Systemy zewnętrzne są powiadamiane o dokonaniu rozrachunku albo jego niedojściu do skutku. Jeżeli banki rozrachunkowe zgłoszą takie żądanie, powiadamia się je o skutecznym dokonaniu rozrachunku za pomocą komunikatu SWIFT MT 900 albo MT 910. Posiadacze rachunku w PM korzystający z dostępu przez internet są powiadamiani komunikatem w ICM.

4)

Jeżeli instrukcja płatnicza obciążenia rachunku w PM banku rozrachunkowego z pozycją krótką zostaje umieszczona w kolejce zleceń oczekujących na zasadach określonych w załączniku II, dany rozrachunkowy bank centralny informuje o tym dane banki rozrachunkowe za pomocą komunikatu ICM.

1)

Procedura rozrachunkowa 6 może być stosowana w modelu interfejsowym i modelu w czasie rzeczywistym, zgodnie z opisem odpowiednio w ppkt 4–12 i ppkt 13–16 poniżej. W modelu w czasie rzeczywistym odpowiedni system zewnętrzny musi stosować rachunek techniczny do pobierania niezbędnej płynności odłożonej przez jego banki rozrachunkowe na potrzeby finansowania swoich pozycji. W modelu interfejsowym bank rozrachunkowy musi otworzyć co najmniej jedno subkonto dla danego systemu zewnętrznego.

2)

W razie zgłoszenia takiego żądania, banki rozrachunkowe są powiadamiane za pomocą komunikatu SWIFT MT 900 albo MT 910, a posiadacze rachunku w PM korzystający z dostępu przez internet za pomocą komunikatu w ICM o uznaniu i obciążeniu ich rachunków w PM oraz, o ile są one prowadzone, ich subkont.

3)

Banki centralne systemów zewnętrznych i rozrachunkowe banki centralne oferujące rozrachunek międzysystemowy w ramach procedury rozrachunkowej 6 obsługują płatności rozrachunku międzysystemowego inicjowane przez odpowiednie systemy zewnętrzne. W przypadku procedury rozrachunkowej 6 – model interfejsowy system zewnętrzny może inicjować rozrachunek międzysystemowy wyłącznie podczas swego cyklu przetwarzania, przy czym w systemie zewnętrznym, który otrzymuje instrukcję płatniczą, musi być w toku procedura rozrachunkowa 6. W przypadku procedury rozrachunkowej 6 – model w czasie rzeczywistym system zewnętrzny może zainicjować rozrachunek międzysystemowy w dowolnym momencie przetwarzania dziennego w TARGET2 oraz rozrachunek nocnych operacji systemów zewnętrznych. Możliwość realizacji rozrachunku międzysystemowego pomiędzy dwoma systemami zewnętrznymi zapisuje się w module (zarządzania) danymi statycznymi.

4)

Banki centralne systemów zewnętrznych i rozrachunkowe banki centralne oferujące procedurę rozrachunkową 6 – model interfejsowy obsługują rozrachunek dwustronnych lub wielostronnych sald pieniężnych transakcji systemów zewnętrznych:

5)

Oferując procedurę rozrachunkową 6 – model interfejsowy:

6)

Procedurę rozrachunkową 6 – model w czasie rzeczywistym oferuje się w dowolnym momencie przetwarzania dziennego w TARGET2 oraz rozrachunku nocnych operacji systemów zewnętrznych. Nowy dzień operacyjny rozpoczyna się natychmiast po spełnieniu wymogów dotyczących rezerw obowiązkowych; wszelkie dokonane później uznania lub obciążenia odpowiednich rachunków są uwzględniane w nowym dniu operacyjnym.

7)

W ramach procedury rozrachunkowej 6 – model interfejsowy banki centralne systemów zewnętrznych i rozrachunkowe banki centralne oferują następujące rodzaje usług przekazywania płynności na subkonta i z subkont:

8)

Procedura rozrachunkowa 6 – model interfejsowy rozpoczyna się komunikatem o rozpoczęciu procedury i kończy komunikatem o zakończeniu procedury, przy czym oba komunikaty są wysyłane przez system zewnętrzny (lub w jego imieniu przez bank centralny systemu zewnętrznego). Komunikat o rozpoczęciu procedury uruchamia rozrachunek zleceń stałych opiewających na przekazanie płynności na subkonta. Komunikat o zakończeniu procedury prowadzi do automatycznego zwrotnego transferu płynności z subkonta na rachunek w PM.

9)

W procedurze rozrachunkowej 6 – model interfejsowy płynność dedykowana na subkontach podlega zamrożeniu na czas trwania cyklu przetwarzania systemu zewnętrznego (rozpoczynającego się komunikatem o rozpoczęciu procedury i kończącego się komunikatem o zakończeniu procedury, przy czym oba komunikaty są wysyłane przez system zewnętrzny) i uwolnieniu po zakończeniu cyklu. Saldo podlegające zamrożeniu może się zmienić w czasie trwania cyklu przetwarzania w wyniku płatności rozrachunku międzysystemowego lub jeżeli bank rozrachunkowy przekazuje płynność ze swojego rachunku w PM. Bank centralny systemu zewnętrznego zgłasza systemowi zewnętrznemu zmniejszenie lub zwiększenie płynności na subkoncie powstałe na skutek płatności rozrachunku międzysystemowego. Na żądanie systemu zewnętrznego bank centralny systemu zewnętrznego zgłasza systemowi zewnętrznemu także zwiększenie płynności na subkoncie powstałe w wyniku transferu płynności przez bank rozrachunkowy.

10)

W ramach każdego cyklu przetwarzania systemu zewnętrznego w procedurze rozrachunkowej 6 – model interfejsowy instrukcje płatnicze podlegają rozrachunkowi z płynności dedykowanej zasadniczo przy zastosowaniu algorytmu 5 (o którym mowa w dodatku I do załącznika II).

11)

W ramach każdego cyklu przetwarzania systemu zewnętrznego w procedurze rozrachunkowej 6 – model interfejsowy płynność dedykowana banku rozrachunkowego może zostać podwyższona w drodze bezpośredniego uznawania jego subkont kwotami określonych płatności przychodzących (tj. płatności z tytułu kuponów czy wykupu instrumentów). W takich przypadkach płynność musi być najpierw zapisana na rachunku technicznym, a następnie dokonuje się obciążenia tego rachunku przed zapisaniem płynności na subkoncie (względnie na rachunku w PM).

12)

Rozrachunek międzysystemowy pomiędzy dwoma systemami zewnętrznymi stosującymi model interfejsowy może zostać zainicjowany wyłącznie przez system zewnętrzny (lub w jego imieniu przez odpowiedni bank centralny systemu zewnętrznego), którego uczestnika subkonto podlega obciążeniu. Rozrachunek instrukcji płatniczej polega na obciążeniu subkonta uczestnika systemu zewnętrznego inicjującego instrukcję płatniczą kwotą wskazaną w instrukcji płatniczej oraz uznaniu subkonta uczestnika innego systemu zewnętrznego.

System zewnętrzny inicjujący instrukcję płatniczą oraz drugi wspomniany system zewnętrzny powiadamia się o zakończeniu rozrachunku. Jeżeli banki rozrachunkowe zgłoszą takie żądanie, powiadamia się je o skutecznym dokonaniu rozrachunku za pomocą komunikatu SWIFT MT 900 albo MT 910. Posiadacze rachunku w PM korzystający z dostępu przez internet są powiadamiani komunikatem w ICM.

13)

Banki centralne systemów zewnętrznych i rozrachunkowe banki centralne oferujące procedurę rozrachunkową 6 – model w czasie rzeczywistym obsługują taki rozrachunek.

14)

W ramach procedury rozrachunkowej 6 – model w czasie rzeczywistym banki centralne systemów zewnętrznych i rozrachunkowe banki centralne oferują następujące rodzaje usług przekazywania płynności na rachunek techniczny i z rachunku technicznego:

15)

Rozpoczęcie procedury oraz zakończenie procedury są wykonywane automatycznie, odpowiednio, bezpośrednio po zakończeniu »rozpoczęcia przetwarzania dziennego« oraz bezpośrednio po rozpoczęciu »przetwarzania na koniec dnia«.

16)

Rozrachunek międzysystemowy pomiędzy dwoma systemami zewnętrznymi stosującymi model w czasie rzeczywistym odbywa się bez interwencji systemu zewnętrznego, którego rachunek techniczny ma zostać uznany. Rozrachunek instrukcji płatniczej polega na obciążeniu rachunku technicznego systemu zewnętrznego inicjującego instrukcję płatniczą kwotą wskazaną w instrukcji płatniczej oraz uznaniu rachunku technicznego innego systemu zewnętrznego. Instrukcja płatnicza nie może zostać zainicjowana przez system zewnętrzny, którego rachunek techniczny ma zostać uznany.

System zewnętrzny inicjujący instrukcję płatniczą oraz drugi wspomniany system zewnętrzny powiadamia się o zakończeniu rozrachunku. Jeżeli banki rozrachunkowe zgłoszą takie żądanie, powiadamia się je o skutecznym dokonaniu rozrachunku za pomocą komunikatu SWIFT MT 900 albo MT 910. Posiadacze rachunku w PM korzystający z dostępu przez internet są powiadamiani komunikatem w ICM.

1)

Banki centralne systemów zewnętrznych mogą oferować opcjonalny mechanizm powiązany »okres informacyjny« dla procedur rozrachunkowych 3, 4 i 5. Jeżeli system zewnętrzny (albo działający w jego imieniu bank centralny systemu zewnętrznego) określił opcjonalny »okres informacyjny«, bank rozrachunkowy otrzymuje komunikat ICM wskazujący termin, do upływu którego bank rozrachunkowy może zwrócić się z wnioskiem o odwrócenie skutków danej instrukcji płatniczej. Wniosek taki jest uwzględniany przez rozrachunkowy bank centralny tylko w razie jego przekazania za pośrednictwem systemu zewnętrznego i zatwierdzenia przez ten system. Rozrachunek rozpoczyna się, jeżeli rozrachunkowy bank centralny nie otrzyma takiego wniosku przed upływem »okresu informacyjnego«. W razie otrzymania przez rozrachunkowy bank centralny takiego wniosku w »okresie informacyjnym«:

2)

Jeżeli system zewnętrzny wysyła instrukcje rozrachunkowe przed planowanym początkowym terminem rozrachunku (»od«), instrukcje są zachowywane aż do planowanego terminu. W takim przypadku instrukcje płatnicze są składane do wstępnej próby przetwarzania dopiero z nadejściem terminu początkowego »od«. Niniejszy mechanizm opcjonalny może być stosowany w procedurze rozrachunkowej 2.

3)

Czas rozrachunku (»do«) umożliwia przeznaczenie ograniczonego czasu na rozrachunek w systemie zewnętrznym, tak aby nie uniemożliwiać lub nie opóźniać rozrachunku innych transakcji związanych z systemem zewnętrznym albo transakcji w TARGET2. Jeżeli rozrachunek instrukcji płatniczej nie zostanie przeprowadzony do osiągnięcia chwili »do« lub w ciągu zdefiniowanego okresu rozliczeniowego, instrukcja ta podlega zwrotowi albo, w procedurach rozrachunkowych 4 i 5, może zostać uruchomiony mechanizm funduszu gwarancyjnego. Czas rozrachunku (»do«) można określić dla procedur rozrachunkowych 2–5.

4)

Mechanizm funduszu gwarancyjnego może być zastosowany w wypadku, gdy płynność banku rozrachunkowego nie wystarcza dla pokrycia jego zobowiązań wynikających z rozrachunku w systemie zewnętrznym. W celu umożliwienia rozrachunku wszystkich instrukcji płatniczych biorących udział w rozrachunku w systemie zewnętrznym, mechanizm ten jest stosowany w celu dostarczenia dodatkowej potrzebnej płynności. Mechanizm ten może być stosowany w procedurach rozrachunkowych 4 i 5. Dla stosowania mechanizmu funduszu gwarancyjnego konieczne jest utrzymywanie specjalnego rachunku funduszu gwarancyjnego, na którym »pomocnicza płynność« jest dostępna lub udostępniana na żądanie.

1)

Procedura rozrachunkowa 5 jest obsługiwana przez algorytm 4. Dla ułatwienia rozrachunku i ograniczenia zapotrzebowania na płynność włączone są wszystkie zlecenia płatnicze systemów zewnętrznych (niezależnie od ich priorytetu). Zlecenia płatnicze systemów zewnętrznych do rozliczenia według procedury 5 omijają wstępną próbę przetwarzania i są odrębnie przechowywane w PM do zakończenia bieżącej procedury optymalizacji. Do jednego zastosowania algorytmu 4 włącza się kilka systemów zewnętrznych stosujących procedurę 5, jeżeli zamierzają one dokonać rozrachunku w tym samym czasie.

2)

W procedurze rozrachunkowej 6 – model interfejsowy bank rozrachunkowy może dedykować płynność w określonej wysokości do rozrachunku sald pochodzących z określonego systemu zewnętrznego. Dedykowanie następuje przez zaksięgowanie potrzebnej płynności na specjalnym subkoncie (model interfejsowy). Algorytm 5 stosuje się zarówno do operacji nocnych systemów zewnętrznych, jak i przetwarzania dziennego. Proces rozrachunku odbywa się w drodze obciążania pozycji krótkiej subkont uczestników na rzecz rachunku technicznego systemu zewnętrznego, a następnie obciążania rachunku technicznego systemu zewnętrznego na rzecz pozycji długiej subkont uczestników. W przypadku dodatniego salda księgowanie może nastąpić bezpośrednio – o ile zostało ono wskazane w odniesieniu do danej transakcji przez system zewnętrzny – na rachunku w PM banku rozrachunkowego. W przypadku niedojścia do skutku rozrachunku jednej lub większej liczby instrukcji obciążających, tzn. w wyniku błędu systemu zewnętrznego, dana płatność jest umieszczana w kolejce na subkoncie. Procedura rozrachunkowa 6 – model interfejsowy może zastosować algorytm 5 na subkontach. Algorytm 5 nie musi ponadto uwzględniać żadnych ograniczeń i zastrzeżeń. Dla każdego banku rozrachunkowego oblicza się pozycję zbiorczą, przy czym w przypadku pokrycia wszystkich pozycji zbiorczych przeprowadzany jest rozrachunek wszystkich transakcji. Transakcje niepokryte są z powrotem umieszczane w kolejce.

1)

Zestawienie opłat pobieranych od systemu zewnętrznego korzystającego z interfejsu ASI albo z interfejsu użytkownika, niezależnie od liczby rachunków, jakie może on posiadać w banku centralnym systemu zewnętrznego lub w rozrachunkowym banku centralnym, składa się z następujących elementów:

2)

Wszystkie opłaty należne w związku ze złożoną instrukcją płatniczą lub płatnością otrzymaną przez system zewnętrzny za pomocą interfejsu użytkownika lub interfejsu ASI obciążają wyłącznie dany system zewnętrzny. Rada Prezesów może ustalić bardziej szczegółowe zasady określania podlegających opłatom transakcji, których rozrachunek następuje w systemach zewnętrznych.

3)

Systemy zewnętrzne otrzymują od swoich banków centralnych systemów zewnętrznych faktury za poprzedni miesiąc obliczone na podstawie opłat określonych w ppkt 1 nie później niż dziewiątego dnia operacyjnego kolejnego miesiąca. Płatności realizowane są nie później niż czternastego dnia operacyjnego tego miesiąca na rachunek wskazany przez bank centralny systemu zewnętrznego, albo kwotami takich opłat obciąża się rachunek wskazany przez system zewnętrzny.

4)

Dla celów niniejszego punktu każdy system zewnętrzny, który został wyznaczony na podstawie dyrektywy 98/26/WE, traktowany jest oddzielnie, nawet jeżeli ten sam podmiot prowadzi dwa lub więcej systemów. Te same zasady stosuje się do systemów zewnętrznych, które nie zostały wyznaczone na podstawie dyrektywy 98/26/WE, w których to przypadkach system zewnętrzny będzie określany przy użyciu następujących kryteriów: a) ustaleń formalnych, opartych na podstawie umownej lub ustawowej, np. umowie między uczestnikami a operatorem systemu; b) członkostwie wielu podmiotów; c) wspólnych zasadach i standardowych umowach; oraz d) dla działalności polegającej na rozliczaniu, nettingu lub rozrachunku płatności lub transakcji papierami wartościowymi między uczestnikami.